อุทาหรณ์ คนไร้ความคิดเกือบพรากชีวิตลูกน้อย หามเข้า ICU ด่วน หมอคาดกินอาหารผสมสารเสพติดที่เป็นเสรีอยู่ ณ ขณะนี้

อุทาหรณ์ คนไร้ความคิดเกือบพรากชีวิตลูกน้อย หามเข้า ICU ด่วน หมอคาดกินอาหารผสมสารเสพติดที่เป็นเสรีอยู่ ณ ขณะนี้

แม่เล่าประสบการณ์ที่เป็นอุทาหรณ์เตือนใจ คนมักง่ายเกือบพรากชีวิตลูก ต้องหามส่งเข้า ICU อย่างเร่งด่วนกลางดึก หมอเผยช็อกเฉียบพลันจากการแพ้อาหาร คาดว่าเกิดจากการกินอาหารผสมสารเสพติด อย่างเช่นกัญชาหรือใบกระท่อม

       

วันที่ 16 พ.ค. 2566 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ผู้ใช้เฟซบุ๊ก "Pattamaporn Chandrabhaya" ซึ่งเป็นคุณแม่ของน้องอัณณา เด็กหญิงที่มีวัยเพียง 5 ปี 9 เดือน ได้เล่าเรื่องบีบที่หัวใจ เป็นอุทาหรณ์ให้กับมนุษย์แม่ทุกคน ที่เกือบจะต้องเสียลูกสาวไป เพราะความไร้จิตสำนึกของคนบางกลุ่ม โดยที่คุณแม่ได้เล่าว่า ชีวิตช่างเปราะบางแม่เกือบจะต้องเสียหนูไปเพราะความไร้จิตสำนึก ไร้ความคิด ของคนบางกลุ่ม!!! ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าชีวิตลูกจะได้ admitted ใน ICU 12 /05/2023

วันนั้นเราก็ใช้ชีวิตประจำวันตามปกติกันมาก อัณณา เรียนภาษากับทิชเชอเหมือนทุกๆ วัน เราจะไปส่งทิชเชอที่ตลาดบางใหญ่ ทุกครั้งเราจะแวะซื้ออาหาร ขนม ไปกินกันต่อที่บ้านคุณยาย นี่คือกิจวัตรที่เราทำกันประจำเสมอๆ ใครจะคิดว่าครั้งนี้เกือบเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะมีกัน 4 คนพร้อมหน้า!! ไปถึงบ้านคุณยาย แม่ให้พี่น้ำข้าวป้อนข้าวน้องและกินไปด้วยกัน เมนูวันนั้น เด็กๆ กินซูชิ (เจ้าประจำ) โดนัท และขนมโตเกียว (ซื้อบางครั้ง) เริ่มกินประมาณ 2 ทุ่ม กินเสร็จจากบ้านคุณยายกลับมาถึงบ้านอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยเราแม่ลูกก็ได้นอนกันเวลาประมาณเกือบ 5 ทุ่ม คืนนั้นอัณณาดีใจมีความสุขมาก เพราะน้องนอนเร็ว จะได้ครองจุ๊บเต้าแม่คนเดียว นอนเล่านิทานกันไปกอดกันไปแม่ลูก อัณณาหลับยากกว่าทุกครั้ง…แม่มีอาการปวดหลังแล้วลูกจ๋า แอบเคืองลูกอยู่นิดๆ

เวลาผ่านไปสักระยะอยู่ๆ อัณณากอดแม่แน่นพูดว่า "หม่ามี๊จ๋าหนูคิดว่าหนูไม่ไหว" แม่ก็คิดว่าคงอึดอัดเหมือนทุกทีเพราะก่อนนอนแม่บังคับให้กินนมอีก ลูกคงกินเยอะไป เอาลูกขึ้นมานั่งกอดบอกว่าเดี๋ยวหม่ามี๊นั่งกอดเนอะ อาหารจะได้ย่อย…สักพักลูกถามหาพ่อ เมื่อไหร่แดดดี้จะมานอนคะหนูอยากให้แดดดี้อุ้มหนูหลับ (แม่เริ่มเอะใจว่าลูกน่าจะเป็นหนักแล้วเพราะทุกครั้งเวลาที่เค้ารู้สึกว่าไม่ปลอดภัยจะเรียกหาพ่อ) บอกลูกว่าอดทนนะลูกพ่อทำงานเสร็จอาบน้ำจะมาอุ้มลูก….ไม่ถึงนาที อัณณาพูดว่า "I have to go to hospital now!!" เพราะหัวใจหนูเต้นช้าลง แม่รู้แล้วว่าลูกไม่ไหวปกติเค้ากลัวหมอมาก รีบเรียกพ่อให้อุ้มอาโปไป รพ.เลย จากบ้านเราไป รพ.ปกติแค่ 3-5 นาที เพราะใกล้มาก แต่คืนนั้นเหมือนไกลเหลือเกิน แม่อุ้มอัณณาขึ้นนอนเบาะหลังใจไม่ดีเพราะลูกปากเริ่มซีดเกือบกลายเป็นสีม่วงแล้ว มือเท้าเย็นเฉียบ ระหว่างทางอัณณาบอกว่าหม่ามี๊นวดหัวใจให้หนูทีหนูไม่ไหว แม่จับไปที่หัวใจลูกที่ลูกบอกเต้นช้าลง แต่มันเหมือนจะทะลุออกจากอกลูก แม่กลัวลูกหัวใจวาย ปากก็ตะโกนเร่งพ่อให้เหยียบคันเร่ง มือก็คอยนวดหัวใจ นวดมือเท้าให้อุ่นขึ้นมา อาการลูกดาวน์เร็วมากมือเท้าเกร็ง แม่ให้พ่อบีบแตรและเหยียบคันเร่งอีก ท่องบทสวดทุกบทที่จำได้ หันไปบอกรักลูก หายใจนะลูก อยู่กับแม่นะลูก ดีที่ลูกเคยฝึกสมาธิเค้ามีสติมากเท่าที่เค้าจะมีได้ พยายามหายใจเข้าและเป่าออกปาก (จุดนี้แม่ยอมรับเลยว่าลูกแม่เก่งมาก ที่หนูพยายามช่วยชีวิตตัวเอง)

พอไปถึงรพ.แม่ตะโกนเรียกเปลแต่พอเปิดประตูรถเห็นอาการลูก จนท.รีบคว้าตัววิ่งไปอย่างไวตะโกนกันโหวกเหวก แม่แทบจะยืนไม่ไหวหูอื้อ แต่ฝืนทำตามจนท.บอก กรอกประวัติอะไรเสร็จ ขอเข้าไปดูลูก คุณหมอเร่งกุลีกุจอหันมาบอกแม่ว่า "คุณแม่คะ ชีพจรน้องอ่อนมากหมอจะให้ยาเพื่อดูว่าน้องตอบสนองยาไหมและต้องเฝ้าระวังอยู่ใน ICU นะคะ" สิ้นเสียงหมอภาพต่างๆ ของลูกมันวนกลับในหัวตั้งแต่วันที่อุ้มอัณณาออกจาก รพ. ภาพที่เราอยู่ด้วยกัน หัวเราะด้วยกัน แม้แต่ตอนที่ดุลูก ในใจคิดโทษตัวเอง เราไม่น่าใจร้ายเข้มงวดกับลูกเลยลูกยังเด็ก ถ้าเค้าเป็นอะไรไปเค้าจะรู้ไหมนะว่าแม่ทำเพราะรัก คิดไปถึงขั้น ถ้าเค้าไปจริงๆ เค้าจะกลัวแค่ไหนที่ไม่มีแม่อยู่ด้วย อยากเป็นแทนลูกอยากเอาชีวิตแม่แลกถ้าแลกได้ ทุกบทสวดที่นึกขึ้นมาได้ ขอพรกับทุกสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นับถือ บุญทุกบุญกุศลที่เคยทำที่นึกได้ขออย่างเดียวให้อัณณาของแม่ปลอดภัย เวลาผ่านไปแต่ละนาทีช้าเหลือเกินที่แม่ทรมานอยู่ตรงนั้นเพื่อรอฟังว่าลูกปลอดภัยแล้ว….เสียงคุณหมอเดินมาบอกว่าน้องตอบสนองยานะคะคุณแม่ เดี๋ยวจะย้ายขึ้นไปที่ ICU ตอนนี้พ้นวิกฤติแล้ว เหมือนเสียงสวรรค์ในใจแม่ สักพัก จนท. การเงินเดินมาแจ้งเรื่องค่าใช้จ่ายห้อง ICU บุญเหลือเกินที่เราพอมีเงินจ่ายให้ลูกได้ ยังแอบคิดว่าถ้าไม่มีเงินสำรองกัน พวกเราจะต้องทำกันยังไง วันละครึ่งแสน ด้วยความที่อัณณาแข็งแรงมาตลอดไม่เคยเข้า รพ. เราจึงไม่ได้ซื้อประกันสุขภาพให้ลูกไว้เลย หันไปบอก จนท. ยังไงก็ได้ค่ะคุณแม่โอเค นี่แหละหนาหลายคนบอกว่าเงินซื้อความสุขไม่ได้ แต่วินาทีนั้นเงินซื้อความสุขซื้อชีวิตลูกน้อยของแม่ได้ วันรุ่งขึ้นได้มีการพูดคุยกับคุณหมอให้ความเห็นว่าเป็นอาการช็อกเฉียบพลัน จากแพ้อาหาร แต่ก็แปลกที่ไม่มีผื่นแพ้ให้เห็น หรือเป็นจากสารพิษทาง รพ.ได้ส่งไปที่สถาบันพิษวิทยาก็ไม่พบสารพิษ อีกข้อสันนิษฐานนึงคือ เป็นสารเสพติด (กัญชา ใบกระท่อม) ที่เปิดเสรีจนคนไร้จิตสำนึกบางกลุ่ม เอามาใส่ลงในอาหาร หรือขนม เพื่อที่จพทำให้ลูกค้าติดใจกลับไปซื้อซ้ำ โดยที่ไม่ได้แจ้งว่าเป็นขนมเฉพาะ อาการลูกคล้ายคนที่เสพยาเกินขนาด มีอาการต่อระบบหายใจ และหัวใจโดยตรง ถ้าอาหารเป็นพิษต้องมีอาการต่อกระเพาะอาหารและมีไข้ ส่วนโดนสารพิษจะมีอาการอาเจียน แต่อัณณาไม่มีเลยอยู่ดีๆ ก็หายใจไม่ออกและช็อก!!! ทางพ่อเอกให้น้ำหนักไปทางสารเสพติด เพราะของอย่างเดียวที่อัณณากินไม่เหมือนคนอื่นคือ "ขนมโตเกียว" และแปลกที่พออัณณาไปซื้อ ร้านขอทำให้ใหม่ ทั้งๆ ที่มีขนมทำไว้เยอะมาก พ่อยังมาเล่าว่า ร้านเค้าดีนะเห็นเด็กซื้อเลยอยากทำร้อนๆ ให้ ตอนนี้น่าจะเป็นเพราะเค้ารู้แก่ใจว่าขนมเค้าใส่อะไร แต่ด้วยความที่อัณณาผอมและตัวเล็ก สารเลยออกฤทธิ์แรง คุณหมอแจ้งว่า ถ้าจะตรวจสารเสพติดต้องภายใน 4 ชม. หลังได้รับสาร เราจึงได้แค่สงสัย ไม่อาจมีหลักฐานไปเอาผิดกับร้านได้!!

สุดท้ายนี้แม่ขอฝากเตือน แม่ๆ ทุกบ้าน เราคงต้องใช้ชีวิตยากลำบากมากกว่าทุกครั้ง ไม่ใช่แค่ระวังว่าลูกจะกินอาหาร สะอาดปลอดภัยไหม บางบ้านต้องดูว่าลูกแพ้อะไรไหม เราต้องระวังให้ลึกไปอีกจนถึงว่า ร้านจะใส่สารเสพติดในอาหารด้วยรึเปล่า เพราะถึงแม้จะใส่ในปริมาณเพียงน้อยนิด ผู้ใหญ่อย่างเราสามารถทนไหว แต่ลูกๆ เรา เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าร่างกายเค้ารับได้แค่ไหนอย่างไร ตอนนี้แม่มีอาการหลอนและกลัวไปหมด กับการซื้ออาหาร ตามตลาดนัด อยากกินขนมต้องเลือกตามร้านที่ไว้ใจมีมาตรฐานเท่านั้น แพงหน่อยแม่ว่าแม่สบายใจกว่า สุดท้ายนี้ขอกราบขอบพระคุณคุณหมอ จนท. ห้องฉุกเฉินที่ช่วยชีวิตลูกน้อยของแม่ ขอบคุณพ่อเอกที่ขับรถแบบไม่คิดชีวิต และขอบคุณอัณณานะลูกที่หนูมีสติมาก ถ้าหนูไม่ช่วยตัวเองด้วยอีกทางในวันนั้นแม่ก็ไม่รู้วันนี้แม่จะได้กอดหนูเหมือนวันนี้ไหม พิมพ์ไปหัวใจยังสั่น น้ำตาไหลไม่หยุดไม่คิดเลยว่าชีวิตคนเราจะเปราะบางถึงเพียงนี้ รักกันไว้นะคะทุกครอบครัวเพราะเราไม่รู้เลยว่าเราจะได้กอดกันอย่างนี้ไปนานแค่ไหน สติสัมปชัญญะเป็นสิ่งที่สำคัญกับการดำเนินชีวิตจริงๆ" ซึ่งคุณแม่น้องอัณณา ได้อัปเดตว่า ตอนนี้คุณหมอได้อนุญาตให้น้องออกจากโรงพยาบาลกลับไปพักฟื้นต่อที่บ้านแล้ว ซึ่งอาการของน้องตอนนี้เวลาร้องไห้ หรือดีใจสุดๆ จะใจหวิว หลังจากนี้คุณแม่จะได้พาน้องไปตรวจหัวใจเพื่อให้แน่ใจอีกครั้ง นอกจากนี้ หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้น น้องยังบอกแม่ด้วยว่า อยากให้ทำอาหารให้กิน และเริ่มกลัวการกินอาหารนอกบ้านด้วย.